Een vreemd verhaal

'Met Magda.'
-'Mevrouw Pieper? Goedemorgen, met zuster Hemels. Ik heb goed nieuws! Jayden is klaar! U kunt hem vandaag komen halen!'
'.....'
-'Mevrouw Pieper?' Hallo?'
'Ja, ik ben er. Eehm... Ik kan eigenlijk niet vandaag. Ik heb een verjaardag. Kan het ook morgen?'
-'Oh... Ja, dat kan, maar er zijn extra kosten aan verbonden, 450 euro voor iedere dag dat het kind niet wordt afgehaald.'
'Nou, dat moet dan maar.'

Magda ploft neer op de bank. Ze schreeuwt richting keuken:
'Anton! Jayden is klaar! We kunnen hem ophalen!'


De volgende dag wordt Magda wakker met een kater van de verjaardag van Wim. Ze heeft zich niet ingehouden en flink gefeest. Vanaf vandaag wordt alles anders.

'Meneer en mevrouw Pieper? Deze kant op alstublieft.'
Magda en Anton lopen achter zuster Hemels aan de klapdeuren door. Achter de grote ramen die ze passeren, staan grote tanks gevuld met vloeistof. Op iedere tank staat een naam. 'Sanne. Fatima. Teun. Diederik. Fabian.' Naast een enkele tank staat een stelletje verwonderd naar de inhoud ervan te kijken.

Zo stonden Marga en Anton er ook bijna iedere week bij. In hun tank zweefde Jayden; magda's eicel bevrucht door het zaadje van Anton. Twaalf weken na de kunstmatige bevruchting waren alle mogelijke afwijkingen uitgesloten en was vastgesteld dat het om een gezonde 'zwangerschap' ging. Vanaf dat moment hadden ze wekelijks naar de ontwikkeling van hun kindje kunnen kijken. In de 18e week werd duidelijk dat het om een jongetje ging. Jayden noemden ze hem.
Anton ging meestal alleen. Magda had een beetje spijt gehad van het hele gebeuren. Nachtenlang lag ze ervan wakker. Ze zou moeder worden. Wat als ze het niet kon? Moest ze in het vervolgt met een kind naar verjaardagen? Kon ze überhaupt nog wel iets doen?

Anton bracht tijdens zijn bezoekjes aan Jayden meestal zijn iPod mee met wat muziek van Hazes. De oordopjes drukte hij tegen het glas van de tank. De verpleegkundigen hadden gezegd dat Jayden dat al kon horen.
Magda was een enkele keer meegegaan. Ze vond het maar niks. 'Het lijkt wel een aliën' zei ze telkens. 'Wie gaat z'n kleding betalen? Stel je voor dat het een klootzak is.'

Ze lopen een klein kamertje in. Het is er versierd met slingers. 'Welkom Jayden!' staat er. Zuster Hemels staat naast de tank waarin Jayden drijft. Het is een echte baby. Alles zit er aan. Hij is klaar om ter wereld te komen.
'Nou, dan gaat het nu gebeuren jongens. Spannend hè?' zegt zuster Hemels terwijl ze het deksel van de tank lift.
'Ik ga Jayden straks uit zijn 'baarmoeder' halen. Zijn longetjes zullen dan voor het eerst gevuld worden met zuurstof en hij zal waarschijnlijk een hoop kabaal gaan maken, maar dat hoort erbij. Daarna droog ik Jayden af, wegen we hem eventjes, wikkelen we hem in een warm dekentje en dan mogen jullie hem vasthouden. Zijn jullie er klaar voor?'
'Zal wel.' zegt Magda die met haar armen over elkaar in een hoek van het kamertje staat.
-'Nou! Niet zo doen! Dit is toch mooi man!' Kijk hem nou!' Anton staat verrukt naar de tank te kijken, zijn handen over de rand geklemd.
'Ik begrijp het wel hoor Magda. Het is niet niks, je wordt moeder! Dat is nou eenmaal best eng. Kom eens wat dichterbij. Het is je zoon! Hij is prachtig! Nou, daar gaan we hoor!'
Magda schuift wat naar voren. Zuster Hemels pakt een groot schepnet en plaatst het voorzichtig in het kunstmatige vruchtwater waarmee de tank is gevuld. Ze haalt het net omhoog en een seconde later spartelt er een grijzige, glibberige, krijsende baby aan de oppervlakte.
'Ja! Hij doet het hoor jongens! Ooh, mannetje, heb je zo'n verdriet? Kijk eens? Dit zijn jouw papa en mama!'
Magda's maag draait zich om en ze rent het kamertje uit.

'Dan mag u hier, hier en hier uw handtekening zetten en dan is het officieel. Ik moet dit nog één keer vragen; u weet heel zeker dat u dit wil?'
-'Héél zeker!'
Magda tekent de papieren. Anton huilt zachtjes.

'Mevrouw Kouwenhoven? Goedemiddag, met zuster Hemels. Ik heb goed nieuws voor u. Er is een kindje vrijgekomen. U kunt vandaag komen kijken.'